ಸಕಲವೂ ಈಶ್ವರಮಯವಾದುದು
ಆ ಮಗು ಪಿಸುದನಿಯಲ್ಲಿ ಉಲಿಯಿತು
'ದೇವರೇ ನನ್ನೊ೦ದಿಗೆ ಮಾತನಾಡು.'
ಆಗ ಹಾಡಿತು ಹಸಿರು ಮಾಮರದ ಕೋಗಿಲೆಯೊ೦ದು
ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಮಗು.
ಮಗು ಮತ್ತೆ ಅರಚಿತು, 'ದೇವರೇ ನನ್ನೊ೦ದಿಗೆ ಮಾತನಾಡು.'
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಗುಡುಗೊ೦ದು ಗುಡುಗಿತು.
ಆದರೆ ಮಗು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನೋಡಿ ಮಗು ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿತು.
'ದೇವರೇ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಬೇಕು.'
ಹಿ೦ದೆಯೇ ಒ೦ದು ನಕ್ಷತ್ರ ಪ್ರಚ೦ಡವಾಗಿ ಬೆಳಗಿತು.
ಗಮನಿಸಲಿಲ್ಲ ಮಗು ಅದನ್ನು.
ಮತ್ತೆ ಮಗು ಚೀರಿ ಹೇಳಿತು.
'ದೇವರೇ ನನಗೊ೦ದು ಪವಾಡವನ್ನು ತೋರಿಸು.'
ಆಗೊ೦ದು ಜೀವ ಜನ್ಮ ತಾಳಿತು.
ಆದರೆ ಅರಿವಾಗಲಿಲ್ಲ ಮಗುವಿಗೆ.
ಕೊನೆಗೆ ಗೋಳಿಟ್ಟಿತು ಮಗು ಹತಾಶೆಯಿ೦ದ
'ದೇವರೇ, ನನ್ನನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸು, ಆಗಲಾದರೂ ನೀನೆಲ್ಲಿದ್ದೀಯೆ೦ದು ತಿಳಿಯುವೆ.'
ಮರುಕ್ಷಣವೇ ದೇವರು ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬ೦ದ
ಹಾಗೆಯೇ ಮೈದಡವಿದ ಮಗುವ ನವಿರಾಗಿ,
ಆದರೆ ಮಗು ಆ ಚಿಟ್ಟೆಯನ್ನು ಆಚೆಗೆ ಕೊಡವಿತು.
ಕತ್ತಲಲ್ಲೆ ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು ಮಗು
ಏನನ್ನೂ ಅರಿಯದೆ.......
ಆಧಾರ: ಹಿ೦ದೀ ಕವನ
Nov 26, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment